Cَoż trzeba więcej...

Odkrywam piękno w codzienności.
Śpiewem ptakَow się fascynuję.
Raduję się każdym gestem dobroci.
Gdy inni nienawidzą ludzi ja ich miłuję.

W deszczu znajduję cud roślin wzrastania.
W powiewie wiatru lasu woń czuję.
Od tęczy uczę się barw dobierania.
Na ludzkich twarzach uśmiech maluję.

Cَoż trzeba więcej, gdy wokَoł piękna tyle?
Na każdym kroku czuć zapach szczęścia.
Ludzie, przyroda, magia i motyle…
Wystarczy tylko mieć wrażliwe serca…