Zdecydowanie za dużo myślę, za mało się uczę. Nigdy nie zwalczę mojego lenistwa. Co gorsze znowu tęsknię... tak cholernie mi go brakuje. Wiem, że nie mogę znowu wykonać pierwszego kroku. Bo to bez sensu. Bo z doświadczenia wiem, że się nie uda. Przecież tyle razy próbowałam. Zawsze kończyło się tak samo dramatycznie... to czemu teraz miałoby się udać? Niee... ja tak nie mogę, jestem zbyt dumna. Nie chce stracić tego co sama sobie wypracowałam. I tak źle i tak niedobrze. Zwariuję jeśli coś się nie zmieni!