Miejsce

Biała w nieładzie naszej cudnej dzikiej przyrody;)
Wiem wiem, ponownie biała;)
Ale cóż z tego?
Nie dążę do tego, aby posiadać wszystkie gatunki moich pierzastych. W moim obcowaniu z Panią N jest coś zupełnie innego.
To świadomość ich wyjątkowości.
To radocha z tego, że mam możliwość obcowania z ostatnim kawałkiem dzikiej rzeki i jej mieszkańcami.
Nie mam pojęcia jak można czuć się spełnionym tylko dlatego, że zrobiło się super zdjęcie, tego czy tego ptaka.
Musi, na prawdę musi być jeszcze coś.
To swoista miłość do tych leśnych, powietrznych czy też wodnych mieszkańców.
Bez wspólnej fascynacji nad darami natury, to każde, chociażby było nagradzane na najbardziej prestiżowych konkursach, to takie zdjęcie jest pracą niedokończoną.
Oczywiście to tylko moje własne subiektywne zdanie na ten temat...
Nie ma to jak przekraczasz ten magiczny próg, gdy mordka zaczyna być bardziej gładsza, a uśmiech wciąż gości na twej twarzy.
Tu już zaczyna się magia zaczarowanego domu z zaczarowanym progiem.
Próg może niewidzialny, ale jakże odczuwalny.
Tu każda trawka, każdy owad, kwiat, czy też gródka ziemi lub kamyczek tuż przy przybrzeżnej fali ma swoje niepoukładane miejsce.
Nie poukładane?
Niby nie, ale czy ten cały nieład sprawia wrażenie nieporządku?
Gdy patrzę na ten cały bałagan i widzę, że to wszystko ma jednak swoje przemyślane miejsce nasuwa się pytanie.
Czy to cud?
A jak tak.
To kim, czy też, czym jest nasza czarodziejka Pani N?
Pozdrawia serdecznie
Jędrek z nad rzek ;)
https://mcz2.wrzuta.pl/audio/4V71dQ3yha7/11_david_arkenstone_-_magic_forest