Słupy

1/Mnich. Jest wyjątkowa rzeźba wyróżniająca się niemal w skali całego kraju. „ Pierwotnie stał koło wsi Garncarsko, jako słup milowy na 1/3 odległości między Wrocławiem a Świdnicą. Po 1950 r. przeniesiono go do Sobótki.” Dziś stoi przy drodze do schroniska „Pod Wieżycą”. Legenda mówi, że pomnik postawiono ze względu na tragiczną śmierć mnicha, który zginął od ran zadanych przez wilka. Zwierze również padło, postanowiono wedle podania upamiętnić te wydarzenie wzniesieniem dwóch rzeźb tj. mnicha i wilka. Przed wojną ludność do kamiennych „stóp” Mnicha znosiła ofiary z żywności, wydaje się to pozostałością dawnych obrządków związanych z kultem zmarłych. Jeszcze w 1937 r. znaleziono przy nim złożone w „ofierze” gotowane ziemianki. Dziś rzeźbą zachwycają się turyści i pseudonaukowcy, którzy różnie datują i określają funkcje tej rzeźby. Wysokość rzeźby jest imponująca 2,6 m, w dwóch miejscach naznaczony jest ukośny krzyż. Rzeźba kształtem przypomina słup albo wazę i jest zbudowaną z czterech członów: bazy, wydłużonego brzuśca, szyi i nasadzonej na nią głowicy zwieńczonej spłaszczoną kulą. Jest to, dzieło sztuki kamieniarskiej na bardzo wysokim poziomie technicznym. Rzeźba "Mnicha" chronologicznie przypisywana jest okresowi, w którym powstawały najstarsze rzeźby ślężańskie.