(1)
Powtarzając za Wikipedią:Latarnia umarłych — murowana budowla z kamienia lub cegły, wznoszona w XII, XIII i XIV wieku na terenach Francji, północnych Włoch, Austrii, w Niemczech, Polsce i Czechach. Powstawały jako samodzielne budowle najczęściej na cmentarzach lub w okolicy szpitala. W zamyśle budowniczych miała wędrowców informować swym światłem o zbliżaniu się do miejsca świętego: między ziemią a niebem, czyli do miejsc związanych ze śmiercią. Konstrukcja latarni była rozwiązana w taki sposób by światło mogło być widoczne ze wszystkich stron.
Ta kapliczka słupowa w stylu barokowym jest zlokalizowana w Krakowie na pograniczu dawnych osad Dębniki i Ludwinów. Kapliczka została wzniesiona z cegły ,prawdopodobnie z przełomu XVII/XVIII w lub XVI,pocz. XVII w.
Nie ma określonej dokładnie daty, kiedy do słupa wstawiono figurę Chrystusa i zmieniła się funkcja z latarni na kapliczkę. Pewne jest natomiast, że do 1904 wnęki słupa były ozdobione pochodzącymi prawdopodobnie z XVI wieku taflami majolikowymi przedstawiającymi scenę Męki Pańskiej. W roku tym zostały one usunięte w trakcie restauracji i wyrzucone. Uratował je hr. Edward Starzeński, który następnie przekazał je do Muzeum Narodowego w Krakowie.. W 2008 roku kapliczka została przeniesiona w stronę ul. Marii Konopnickiej. Przeprowadzane w 2008 i 2009 roku prace archeologiczne wykazały istnienie w tym miejscu w przeszłości cmentarza parafialnego ulokowanego wokół budowli sakralnej (prawdopodobnie dzwonnicy). Kapliczka ulokowana była w centralnej części fundamentów dzwonnicy po jej rozebraniu. Prawdopodobnie cmentarz powiązany był z parafią św. Michała Archanioła na Skałce.
Ze słupem związana jest legenda, według której tu miał dokonać przeglądu wojsk król Sobieski. W innej wersji legendy mowa jest o usytuowaniu kapliczki na mogile poległych w jednej z walk o Kraków
dodane na fotoforum:
