(2)
Człowiecza dola płatkami róży rzadko bywa usłana.
Kark zgina ciężar tragedii brzemię wytrwać pomaga -
Wiara.
Płatki uwiędną wiatr je rozrzuci,
czas nosi czapkę złodzieja wtedy,
gdy bardzo mroczno na duszy ciemność rozjaśnia -
Nadzieja.
Cierniową drogą kroczy samotnie codzienna życia zawiłość-
wyciągnij ręce otwórz ramiona światu ofiaruj -
Miłość.
Mroki złej nocy świt dnia rozjaśni i życie bardzo uprości,
gdy z sercem mądrość dojdzie do głosu Wiary, Nadziei, Miłości...
