Széllyel tündökleni... -
Wedle nuty Lukrecji

Spojrzyj po tej Ziemi z kwiatami cudnymi
jakże w wietrze jaśnieje
Pole róż pachnących fiołków wielobarwnych
wonie dokoła sieje.
Wszędy rozbrzmiewają ptasim głosem gaje
góry łąki i knieje.

Ubrani w róż wieńce panny i młodzieńce
społem w tany ruszają,
Przy pieśni radosnej dzieci pięknogłosych
wszyscy się zabawiają
Niebo, ziemia, wody do nowej urody
szatę już odnawiają.

Słomiane swe włosy Kupidyn radosny
także odgarnął z czoła,
Na skrzydłeczkach słabych wznosi się opada, fruwa na kształt anioła
I szuka każdemu chłopcu tańczącemu
wybranki dookoła.

A więc i ty druhu wojaku posłuchaj
mojego napomnienia.
Niech precz ulatują wszystkie nasze próżno
przeżywane strapienia,
Teraz się radujmy, pijmy i tańcujmy,
porzućmy złe wspomnienia.

Nie przystoi przecie dla nikogo w świecie
lata poświęcać młode
Gdy ani przyczyny wiemy ni godziny
w której nam przyjdzie odejść.
Bóg nam dobrodziejem
w Nim łożym nadzieję
On naszą zna nagrodę.

Niech więc nas omija miłość nieszczęśliwa
ze swymi frasunkami
My już nad złotymi i wina pełnymi
schylmy się pucharami
Bowiem ten dzień piękny
dla naszej uciechy
Bóg roztoczył nad nami.

Autor rymów owych
(Marullem się zowie)
złożył to po łacinie,
Jam je w trawach błonia obok mego konia
przetłumaczył jedynie
Przy miłej biesiadzie w junaków gromadzie
o beztroskiej godzinie.
/Teresa Worowska/