(5)
/Małgorzata Kaźmierczak /
Przeznaczenie
Na polnej drodze gdzie kurz wędruje
Chętnie przysiądę z gitarą mój Boże
Spojrzę na niebo i pieśń namaluję
I nuty po polach rozsieję jak zboże
Sandały wyrzucę i pójdę na wzgórze
By zapach wiatru do torby schwytać
Usiądę nad wodą i dłonie zanurzę
I o nic mój Boże nie będę już pytać
Bo duszę mi Boże znalazłeś na łące
Jak kwiat ją zerwałeś i w dłonie włożyłeś
I wszystko co we mnie i serce gorące
Na zawsze mój Panie mi przeznaczyłeś
I nie wiem czy kaprys czy przemyślenie
Na Twoją decyzję wpływ jakiś miały
Więc przyjmę z pokorą to przeznaczenie
I tak by to pojąć mam umysł zbyt mały
