(3)
Któregoś ranka a było to nie tak dawno temu
pewien rolnik stanął przed klasztorną bramą i energicznie zastukał.
Kiedy brat furtian otworzył ciężkie dębowe drzwi,
chłop z uśmiechem pokazał mu kiść dorodnych winogron.
- Bracie furtianie,
czy wiesz komu chcę podarować
tę kiść winogron,
najpiękniejszą z całej mojej winnicy?
-zapytał.
- Na pewno opatowi lub któremuś
z ojców zakonnych.
Nie- Tobie!
- Mnie? Furtian aż się zarumienił
z radości.
Naprawdę chcesz mi ją dać?
Tak, ponieważ zawsze byłeś dla mnie dobry, uprzejmy i pomagałeś mi
kiedy Cię o to prosiłem.
Chciałbym żeby ta kiść winogron sprawiła Ci trochę radości.
Niekłamane szczęście bijące z oblicza furtiana
sprawiło przyjemność także rolnikowi.
Brat furtian ostrożnie wziął winogrona
i podziwiał je przez cały ranek. Rzeczywiście była to cudowna wspaniała kiść.
W pewnej chwili przyszedł mu do głowy pomysł
- A może by tak zanieść te winogrona opatowi
aby i jemu dać trochę radości?
Wziął kiść i zaniósł ją opatowi-
Opat był uszczęśliwiony.
Ale przypomniał sobie że w klasztorze jest stary chory zakonnik i pomyślał
- Zaniosę mu te winogrona
może poczuje się trochę lepiej.
Tak kiść winogron znowu odbyła małą wędrówkę.
Jednak nie pozostała długo w celi chorego brata który posłał ją bratu kucharzowi pocącemu się cały dzień przy garnkach.
Ten zaś podarował winogrona bratu zakrystianowi
(aby i jemu sprawić trochę radości)-
który z kolei zaniósł je najmłodszemu bratu w klasztorze
a ten ofiarował je komuś innemu
a ten inny jeszcze komuś innemu. Wreszcie wędrując od zakonnika do zakonnika,
kiść winogron powróciła do furtiana
(aby dać mu trochę radości)
Tak zamknął się ten krąg...
KRĄG RADOŚCI...
================
Bylo goraco i mimo godz.21.30 nadal jest,
ale pada taki spokojny wiosenny deszczyk-ZBAWIENNY!!
