;-)

Kobieta w liliowym kapeluszu

Kobieto!
Gdy miałaś pięć lat - witał Cię tylko kolorowy świat,
a patrząc w lustro widziałaś księżniczkę nawet
bez spódniczki.
Kiedy dziesięć - w lustrze
ujrzałaś Kopciuszka.

Przy piętnastu - lustro kłamie
skarży się córuchna mamie,
obrzydliwsza niż Kopciuszek
- nie lubię sterczących ...uszek!
- jak z tym mogę iść do szkoły,
będą śmiać się tam bachory.

Gdy dwadzieścia jej stuknęło
sama nie wie skąd Jagiełło
przed jej domem się pojawił
no i sprawił:
że lusterko znowu kłamie
"za gruba, za chuda, za niska,
za wysoka, włosy za bardzo kręcone
albo za proste",
ale mimo wszystko wychodzi z domu
nic nie mówiąc nikomu.

Nie pytajcie co robiła,
pełnoletnia przecież była.

Wnet trzydzieści na ramieniu,
będąc już w przyzwyczajeniu
znów do lustra, sprawdza obraz:
"za gruba, za chuda, za niska, za wysoka,
włosy za bardzo - kręcone, proste",
ale czasu coraz mniej, ona czuje to
i wie, czas ucieka, mamo - źle!
Biegnie tu, a potem tam
patrzy za widokiem dam
tych z Paryża i "pa ryża",
nie zauważa, że

czterdzieści róż
na urodziny taszczą już,
ale w lustro ciągle patrzy
i się skręca znów z rozpaczy
"za gruba, za chuda, za niska...
ale mówi, że jest przynajmniej
czysta i mimo wszystko
wychodzi z domu.

Kiedy ma pięćdziesiąt
spogląda w lustro i mówi:
"Jestem sobą i idę wszędzie."

A gdy sześćdziesiąt -patrzy do lustra
i wspomina
wszystkich, którzy już nie mogą
na siebie spoglądać w lustrze.
Wychodzi z domu i zdobywa świat.

Jako siedemdziesięciolatka
patrząc już nie do lustra a na świat
widzi swoją radość i umiejętności.
Wychodzi z domu i cieszy się życiem.

Gdy skończy osiemdziesiąt
nie dba o lustro
po prostu zakłada liliowy kapelusz
i wychodzi z domu, żeby
czerpać radość i przyjemność ze świata