(17)
Kościół wzniesiono z datków wiernych w latach 1634-1683 dla zgromadzenia karmelitów bosych, którzy przybyli do Krakowa na początku XVII wieku. Po stu latach użytkowania, budynki klasztoru przekazano szpitalowi św. Łazarza (stąd drugie wezwanie kościoła), a kościołem zajęły się ss. szarytki. Obecnie pracują w nim xx. misjonarze.
Fasada świątyni wzorowana jest na uproszczonej dla karmelitańskich potrzeb wersji rzymskiego kościoła Il Gesu. Zdobiona jest ona czterema figurami, spośród których dominującą jest rzeźba Madonny w szczycie frontonu. Wnętrze świątyni jest urządzone niezwykle jednolicie. Dominujący kolor ołtarzy to czarny marmur z różowymi zdobieniami. Zajmujący prawie całą wysokość kościoła ołtarz główny, jest dwuplanowy, zdobiony ołtarzem Niepokalanej Najświętszej Maryi Panny w centrum, oraz św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w bocznych polach ołtarza.
Do nawy głównej dochodzą z północy i południa dwie pary kaplic z marmurowymi ołtarzami, pochodzącymi z tego samego okresu co inne elementy wyposażenia kościoła.
