W drodze na Potaczkową

Na fotce Luboń Wielki i ... legenda.

Zemsta króla Starego Sącza



Dawno, dawno temu nie było tutaj gór ani rzek. Krainą władał król Stary Sącz. Miał on córkę jedynaczkę, która była dziedziczką jego bogactw i skarbów.

Nie mogła poślubić męża z obcego rodu.

O rękę księżniczki starał się książę Luboń władca sąsiedniej krainy. Dziewczyna również pragnęła go poślubić. Książe posyłał posłów ze skarbami, lecz Stary Sącz stanowczo odmawiał. Któregoś dnia na stary gród Starego Sącza najechał wróg. Wróg pustoszył też ziemię królestwa. Król pojechał walczyć w obronie swej ziemi.

Rabkę, bo tak miała na imię jego córka ukrył w bezpiecznym klasztorze. Książe Luboń dowiedział się o tym i z pomocą wróżki Bani porwał Rabkę z klasztoru. Zakochani wzięli ślub w wiejskiej kapliczce otoczonej starymi dębami.

W szczęściu i miłości płynęły dni młodym małżonkom. Niebawem Rabka urodziła syna, którego nazwali Turbacz.

Kiedy Stary Sącz powrócił ze zwycięskiej wojny, słudzy opowiedzieli mu o uprowadzeniu Rabki przez Lubonia. Żądny zemsty Stary Sącz najechał krainę Lubonia. Odnalazł zamek w którym ukrywał się Luboń z rodziną. Przez wiele dni jego żołnierze szturmowali mury zamku, lecz bezskutecznie. Rozwścieczony król postanowił rzucić klątwę na obrońców. Krzyknął:

- Niech wszystko w kamień się obróci.

Po tych słowach cały zamek zamienił się w rumowisko skalne.

Krzyczał dalej:

- Niech Luboń w górę się zamieni. Ty zaś córko za nieposłuszeństwo rozpłyń się we własnych łzach!

Rumowisko skalne pokryło się ziemią na której wyrósł gęsty las, stało się grobem Lubonia.

Rabka siedząc na kamieniu z utęsknieniem spoglądała na górę i oczy z żalu wypłakała. Z jej łez powstała rzeka nazwana przez ludność Rabą od jej imienia. W miejscu gdzie siedziała księżniczka powstała później miejscowość Rabka.

Dobra wróżka Bania również została zamieniona w górę. Kiedyś pomogła Rabce i Luboniowi, dziś spogląda na Rabkę – małe miasteczko. Turbacz również zamieniony w górę stał się najwyższym szczytem gór nazwanych później Gorcami.

Po pewnym czasie ludzie zapomnieli złego króla Starego Sącza. Wokół jego zamku wybudowali osadę, która z czasem stała się miastem. Nazwano ją imieniem króla.

Tak oto dzieje dawno żyjących ludzi pozostały aż do dziś w nazwach gór, miast i rzek.