Początków istnienia budowli nie udało się ustalić, ale wiadomo, że stała ona już tu w XIII wieku, w burzliwym okresie Polski dzielnicowej. Była warownią typu górskiego włączoną do obrony Krakowa. Za czasów króla Kazimierza Wielkiego zamek był warowną twierdzą. Nad piwnicą wykutą w skale wznosiła się baszta narożna, budowla posiadała dwa dziedzińce - dolny i górny, a ten ostatni był odpowiednikiem bastionu obronnego trudnego do zdobycia. Najstarszą częścią zamku była najprawdopodobniej baszta kwadratowa, tuż przy jej ścianie widać ślady nieregularnej studni nazywanej kiedyś "studnią śmierci". Boczna sala dolna służyła za więzienie.