Witaminy

Bo wszystkie udowodnić chcą, że są najważniejsze,
I że zasługi innych są błahe, dużo mniejsze.

Podjęła więc Celinka, co „C” miała na swetrze,
Że bez niej katar, grypa od stania w silnym wietrze.
Szepnęła zniesmaczona, że bez niej pewny szkorbut,
I na pięcie zrobiła do tyłu pełen obrót.
Stanęła tyłem, smutna, zła i obrażona
Że chyba do swej racji sióstr swych już nie przekona...
„Sama jestem w cytrynie i łagodzę infekcje,
Jestem C witaminą, gdyś chory- weź koniecznie!”

Na to Kalinka krzyknie, z „K” wyszytym starannie
Że ona poważniejsze ma dla ludzi działanie!
Mówiła, że krew krzepnie od jej tajemnej mocy
I bez niej nawet siłacz nie przetrwa jednej nocy.
„I ja jestem w truskawkach, brokułach, pomidorach...
Powiedzcie same, siostry, beze mnie żyć ktoś może?”

Alina- najmłodsza siostra, niezbędna przy widzeniu
Z uśmiechem wywyższona, rozsiadła się na siedzeniu
I mówi głosem słodkim, że ona to priorytet,
Że to witamin wszystkich niezwykły autorytet!
„Jestem w smacznej wątróbce, jajkach i marcheweczce,
Gdy mnie zabraknie, sprawdź szybko czy jestem w apteczce!”
By wzrok sokoli służył, skóra tryskała zdrowiem
Bierz witaminkę A- i tyle na dziś powiem!”

Belinka oburzona, „B” z gorsetu zerwała
I rzekła: „Nie będę z Wami dłużej czasu marnowała!
To jasne, że ja jestem wybitnie zasłużona
i to mnie powinna przypadać złota korona!
Wszak jestem podzielona, na różnych odmian parę
Beze mnie zmiany skórne, nerwowość- niebywale!
A jestem w kaszy mięsie i w każdym pełnym ziarnie,
I z niedoborem moim, możesz skończyć marnie!”

Dalinka – Wit. D ją siostry zwały
Słuchała komentarzy przez ten poranek cały
I już nie wytrzymała, wtrąciła swe trzy grosze
„Dziewczęta! Dosyć kłótni! Ja bardzo o to proszę!
Przestańcie się wywyższać, bo nic nie wyjdzie z tego,
Czy wiecie co się stanie bez udziału mojego???
Ja mam układ ze słońcem, to mój sojusznik głównie
I razem pracujemy, by kości rosły równe,
By zęby mieć jak skała i mocne kości swoje,
Na słońce ze mną wychodź- powiedzieć się tego nie boje!”

Tak rozprawiały długo te nasze witaminki
Od zgrzytów i konfliktów posmutniały im minki
Ta niezgoda trwałaby pewnie i rok cały
Gdyby nie przypadek wprost doskonały.

Do chatki na pustkowiu gromada dzieci zmierza
I wszystkie witaminy chcą zjeść z wspólnego talerza!
A siostry się ocknęły! Nie walczą o koronę!
Spłoszyć dzieci nie mogą, bo pójdą w swą stronę!
Już wiedzą wszystkie siostry, że zatarg, afera
Bez sensu były u nich, zła tylko atmosfera!

Doszły do pojednania i zażegnały spory
Zabrały się do pracy, by nikt już nie był chory.
Bo razem jest najlepiej, łatwiej niż w pojedynkę
Szczególnie jeśli chodzi o każdą witaminkę.

Co z jednej gdy brak drugiej? To jak ręka bez palca!
Zasada to każdego o zdrowie dbającego malca!
Już żadna z witaminek nie chciała być najlepsza,
Bo wiedzą, że kompletność we wszystkim jest konieczna!

(k.kasperczyk)