(4)
Zbudowana w latach 1900–1901 z błogosławieństwa metropolity petersburskiego Palladiusza, staraniem Bractwa św. Włodzimierza, dla kuracjuszy przyjeżdżających do miejscowego uzdrowiska (Sokołowsko). Konsekracji cerkwi dokonał 3 września 1901 kapelan rosyjskiej ambasady w Berlinie – ks. prezbiter Aleksy von Maltzow. Cerkiew służyła wiernym do końca lat 30.
Po II wojnie światowej została porzucona i zapomniana ulegała dewastacji, przez pewien czas była użytkowana jako kostnica[1]. Od 1980 do 16 sierpnia 1996 stanowiła własność prywatną – jako dom letniskowy (o istnieniu cerkwi w Sokołowsku władze zwierzchnie Kościoła Prawosławnego w Polsce dowiedziały się dopiero w 1989 ze wzmianki w lokalnej gazecie).
Staraniem parafii prawosławnej św. Cyryla i św. Metodego we Wrocławiu na Piasku i uzyskaniu subwencji z Fundacji „Renovabis” w Freising cerkiew została odkupiona i po generalnym remoncie przywrócona do pierwotnego przeznaczenia. Dnia 5 kwietnia 1997 arcybiskup wrocławski i szczeciński Jeremiasz (Anchimiuk) dokonał poświęcenia nowego krzyża wieńczącego cerkiew (pierwszy zdjęto w latach 80.). Od 1999 przy cerkwi istnieje pracownia pisania ikon i mała galeria ikonopisa Michała Boguckiego.
Obecnie cerkiew pełni funkcję świątyni parafialnej dla wiernych z Sokołowska i regionu pogranicza polsko-czeskiego. Jest też miejscem modlitwy dla uczestników obozów młodzieżowych i turystów z innych regionów Polski oraz z zagranicy odwiedzających Sokołowsko. Setną rocznicę poświęcenia cerkwi z udziałem J.E. Abpa Jeremiasza obchodzono 10 listopada 2001.
W 2008 dach świątyni został zniszczony w czasie huraganu, gdy spadł na niego powalony świerk. Mimo to cerkiew jest nadal czynna.
Obiekt został wpisany do rejestru zabytków 30 listopada 1984 pod nr 1048/WŁ
