Ławeczka w parku

Ławeczka
Na ławeczce w parku, babcia przysiadła,
Laseczka w ręku i w torbie zakupy.
Do domu daleko, no i trochę głodna,
Odpocznie sobie i pomału wróci.

Siedzi tak siedzi - i już nie jest sama,
Ktoś obok też się przysiadł.
Patrzą na siebie ze zdziwieniem w oku,
Przecież to sąsiedzi, z tego samego bloku.

Najpierw mówili, że dzisiaj ładnie,
Że, słońce na niebie ciepło świeci.
Nim się spostrzegli. na tej ławeczce
Więcej osób już siedzi.

I tak od słowa przeszli do czynów,
Babcia w torebce buteleczkę miała.
Więc wyciągnęła i odkręciła
I potem w obieg, butelkę puściła.

A, że nie mieli nawet naparstka,
To z „gwintu” pociągnęli.
Babcia zaczęła, reszta pomogła,
Niebawem dno zobaczyli.

Zebrał się w końcu spory wianuszek,
Przy tej jednej ławeczce.
Dalej wspominać ,swe młode lata,
Kawałów opowiadać troszeczkę.

I tak się śmieją - tak im wesoło,
Buzie mają radosne.
Bo już nie siedzą sami, w tym domu
I nie patrzą tylko w okno.

Wtem kroki słychać jakieś marszowe
Jak tupot żołnierskich butów?
Na Błonie, wchodzą miejscy żandarmi
I gwiżdżą prosto w ucho.

Mamy was, mamy nocni wandale,
Co rozrabiacie w parkach!
To wy - te kosze wciąż wywalacie
I przewracacie latarnie.

Nic nie pomogły tu tłumaczenia,
Że dzień to jasny, że są zmęczeni.
Do parku przyszli trochę odpocząć
I oczy słońcem nacieszyć.

Patrol wyciągnął notesy z kieszeni
Udają, że mandat piszą -
Stówę, każdemu każą szykować
Za co?- Za to żeś z domu wyszedł?

Starsi proszą - mówią, że biedni
I że pieniędzy nie mają.
Niech wezmą torbę jako ich zastaw -
Żandarmi się przychylają.

Jakie też było zdziwienie władzy?
Kiedy do torby zajrzeli?
Dwie suche bułki i buteleczka
Po kropelkach na uzdrowienie.

Krystyna Kunikowska
10.12.2015 r.

dodane na fotoforum:

• Mysli Slowa