Rocznica wybuchu II Wojny Światowej

Sztandary, Wspomnienia, Modlitwa,
Delegacje, kwiaty i wiersze .
Jeden z nich czytam

Ty tu śpisz

"Śpij syneczku, spij sokole",
Ty przecież wyruszyłeś na pole.
Przeszedłeś szlak drogi nie mały,
by tu nad Bzurą, polec na polu chwały.

Swój młody wiek poświęciłeś Polsce.
Swoje życie za Ojczyznę dałeś,
byśmy my, twoi bracia i siostry,
w wolnej Polsce, na twej mogile kwiaty składali.

Przychodzimy tutaj w każdą rocznicę,
Zawsze z pokorą i łezką w oku,
Dziś spokojniejsi, nie tak jak
w trzydziestym dziewiątym roku.

Była piękna pogoda, błękit nieba nad nami,
Kiedy podniosłeś głowę do góry, na niebie
Samoloty z czarnymi krzyżami,
Leciały na naszą stolicę – Warszawę.

Potem nawoływania w radio,
„Uwaga, uwaga, koma trzy nadchodzi.
Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy”
A potem ryk samolotów z bombami na miasto.

Trwoga i strach, padły na wszystkich,
To przecież wrzesień, jeszcze wykopki.
Hitler wydał wojnę polakom,
A Rząd Polski, - pierwszy dał z kraju drapaka.

Nawet władze miejskie uciekły,
A samoloty niemieckie, zrzucały bomby jak wściekłe.
Zbombardowali łowicki dworzec i eszelony,
Zbombardowali miasto, szpital i skład opałowy.

Pożary sieją zniszczenie.
Armia idzie na odsiecz.
Płacz, zamęt i trwoga.
Krwawa bitwa nad Bzurą
I potem okupacja.

Wasza droga tu się skończyła.
Tu jest Wasz dom.
Tu niesiemy modlitwę i kwiaty,
bo odwołany został, alarm dla Miasta Warszawy.

26.08.2017 r. Krystyna Kunikowska
zdjęcie P. Jacek Rybus