Już Jesień

Życie jak życie

Życie przeleciało jak liść wiatrem gnany,
kiedy się oderwie od swojej korony.
Szczęście pozostało, nie jesteśmy sami
lecz w gronie przyjaciół i w swoich stronach.

Nie myśl, że duszy ludzkiej trzeba
szalonych grzmotów wichrów i burz.
Wystarczy czasem błękit nieba
i blask cudownych wschodzących zórz.

Czasem modlitwa w ciszy,
co uspokoi serce twe.
I bratnia dusza w twej tęsknicy
poda herbatę, a może dwie.

Kolejne wiosny już za nami
i srebrnych włosów wciąż przybywa.
Z miłością bliźnich się spotkamy
i w sercach naszych wiosna jest żywa.

Choćby Ci wszystko chcieli zabrać
Twojego szczęścia wiatr nie rozwieje.
Miłość każdego może uszczęśliwić
Bo kochać , to mieć nadzieję!
Krystyna Kunikowska

dodane na fotoforum:

• Mysli Slowa