Burza na Morzu - zdjęcia 1-8

cd.
"Jeszcze jeden błysk rozświetla ocean, a na jego środku kilkunastu śmiałków walczących o życie z niezwyciężonym żywiołem. Widzę maszt zginający się jak zapałka, czuję jakbym unosił się do góry. To było ostatnie co czułem. Jakieś białe, olśniewające światło zabłysło mi wewnątrz mózgu. Gorzało coraz promienniej. Rozległ się długi przeciągły grzmot, jakbym spadał z wielkich, niekończących się schodów. Gdzieś u ich dna runąłem w mrok. Tyle jeszcze pamiętam. W tym momencie straciłem przytomność.

Dzień zastał mnie dryfującego na popękanej kłodzie ? pozostałości po maszcie , u wybrzeży wysp Mauritius. Byłem jedynym , który przeżył. Jedynym, który poznał i zrozumiał, czym walka ze śmiercią. "



Zakończę tą serię wierszem Burza A.Mickiewicza

Zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei,
Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki,
Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki,
Słońce krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei.

Wicher z tryumfem zawył, a na mokre góry,
Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu,
Wstąpił jenijusz śmierci i szedł do okrętu,
Jak żołnierz szturmujący w połamane mury.

Ci leżą na pół martwi, ów załamał dłonie,
Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada,
Ci modlą się przed śmiercią, aby śmierć odegnać.

Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie
I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada,
Albo modlić się umie, lub ma się z kim żegnać.