Szczesliwe Strachy na wroble

Przez lato całe
w polu przy drodze
stał strach na wróble
na jednej nodze.

W słońcu i deszczu
stał w zapomnieniu
w starym, podartym,
lichym odzieniu.

Razu pewnego
pomyślał sobie :
wreszcie zmądrzałem,
juz wiem co zrobię.

Mam już naprawdę
dość samotności,
marzę o szczęściu,
zgodzie, miłości.

Dość nałożonych
na mnie wymogów,
lepiej przyjaciół
mieć niźli wrogów.

Dziś opowiadał
stryjek Walenty,
że strach na wróble
jest uśmiechnięty.

Szybciutko dodał :
i wiem dlaczego :
on ma przyjaciół
a oni jego.