Flamingos

Z długimi szyjami i jeszcze dłuższymi nogami - i jedno i drugie w czasie lotu flamingi mają rozprostowane co wygląda niesamowicie, bo ich skrzydła są dużo krótsze. Oczywiście poza super długimi nogami i szyją w oczy rzuca się ich barwa. Może ona być blado-różowa - niektórzy twierdzą nawet, że jest to barwa biała z różowym nalotem, ale może też być niemal czerwona. Flamingi mają wszystkie odcienie różu, aż po czerwień. Nie oznacza to, że koniecznie muszą być to różne gatunki. W Europie występuje akurat tylko jeden. Wszystko związane jest ściśle z pokarmem jaki te ptaki jedzą. Czarne u flamingów są tylko końcówki skrzydeł i dziobów, a przez kontrast z tą czernią wydają się być jeszcze bardziej różowe.
Flamingi żywią się planktonem, który za pomocą zakrzywionych dziobów odcedzają z wody. Technikę stosują bardzo podobną do wielu kaczek, ale ponieważ dzioby mają zakrzywione, to gdy pochylą swą długą szyję odcedzają wodę w kierunku do siebie, a nie tak jak kaczki przed sobą. Jak się domyślacie również długie nogi, dzięki którym flamingi sprawiają wrażenie ptaków niezwykle zgrabnych, służą im do brodzenia w wodzie właśnie w poszukiwaniu planktonu. Co ciekawe, jak tłumaczyli mi kiedyś hiszpańscy naukowcy, im bardziej słona woda, tym więcej plankton ma w sobie karotenu, czyli czerwonego barwnika. Od niego właśnie czerwienieją pióra flamingów. Jeżeli więc flaming odcedza sobie jedzenie w słonych zbiornikach, to jest bardziej czerwony od tego, który to robi w wodzie niezbyt zasolonej. A to czerwienienie jest zapewne jednym z powodów, dla których nazywamy je czerwonakami.
Flamingi zresztą nie tylko jadają w słonych jeziorkach i lagunach. Również w takich miejscach, gdzie zatrzymuje się morska woda budują gniazda. To bardzo specyficzne środowisko, gdzie nie ma zbyt wielu roślin. Co robią więc flamingi? Otóż budują one gniazdo przypominające kopczyk z zagłębieniem z błotka. Taki kopczyk, albo jak kto woli wysepka, zabezpiecza jaja przed zalaniem. Ale najdziwniejsze jest to, że w kolonii flamingów może być takich kopczyków setki a nawet tysiące, a rodzice i tak trafiają bezbłędnie do swoich dzieci. Jak to robią? Otóż malucha rozpoznają po głosie.


Występują wyspowo na tropikalnych, podzwrotnikowych i umiarkowanych terenach obu Ameryk, Afryki, Europy południowo-wschodniej i południowej Azji.