Powiew jesieni

Czuję na twarzy powiew jesieni,
słonecznik głowę schylił w zadumie.
We mgle nie widać słońca promieni,
a smutku strumień.

Na pajęczynach tkanych z mozołem
zawisły rosy krople świetliste.
Jesień zasiada za sutym stołem
bawi się listkiem.

Lecz oto jeszcze lato gorące
wkrada się w łaski jesiennej pani.
Mgły opadają, budzi się słońce
z mrocznej otchłani.

I tak nam dobrze, i tak nam lekko
zrzucamy z siebie ciężkie okowy.
I znów się rodzi gdzieś pod powieką
świat całkiem nowy.

Anna Zajączkowska

dodane na fotoforum:

• Oryginalne
• Słowo i obraz
• Było Sobie Życie
• Urocze
• Terecha
• Wszystko w garnku
• Odbicia w wodzie
• Moje
• Ładny widok
• Barwy
• Foto
• Amator
• Jak w garnku
• Foto obrazy