Kiedy jesień...

Kiedy jesień rozpala drzewa
zdmuchując z gniazd ptaki
wrzucam do ogniska stare listy
i adresy oderwane od osób
odlatują podniebnym szlakiem
twarze jak klucze żurawi
z przestrzeni zżętych pól
powracają tęskniące źrenice
pod melancholijną leszczynę
szumiącą coraz ciszej
nie przepraszam za milczenie
pustych gniazd i ciemniejący horyzont
nie czekam już na listy
kolejny raz starłam kurz
z pocztowej skrzynki
chociaż zgubiłam do niej klucz
nie przepraszam
tak dobrze jest milczeć
w głośnych decybelach cykad
i patrzeć jak spadają liście

/Iwona Danuta Startek/

dodane na fotoforum:

• Foto obrazy
• Terecha
• Wszystko w garnku
• Było Sobie Życie
• Słowo i obraz
• Oryginalne
• Urocze
• Moje
• Jak w garnku