POD DRZEWEM

Szerokim łukiem swoich ramion rosłych,
kolorem liści i przyjemnym cieniem
dbasz o nas jak dawniej dbałaś o swych gości.
Lecz kto dług spłaci rymami i śpiewem?

Na Twoich palcach przysiada piosenka
o górach, strumykach i leśnych polanach,
niczym modlitwa skryta w instrumentach.
Gdzie mi tam, kalece, do takiego grania...

Da Bóg, że wrócą, pod Twoją koronę
króle wygnani ze swej dawnej ziemi,
a obok staną szlachetni mężowie

i laur ich głowy znowu zazieleni.
Da bóg, że także tego dnia doczekasz,
gdy znów tu siądzie prawdziwy poeta.

Witold Wieszczak

dodane na fotoforum:

• Lato
• Foto obrazy
• Jak w garnku
• drzewa