Czesław Miłosz "Obłoki"

Obłoki, straszne moje obłoki,jak bije serce, jaki żal i smutek ziemi,chmury, obłoki białe i milczące,patrzę na was o świcie oczami łez pełnemi i wiem, że we mnie pycha, pożądanie i okrucieństwo, i ziarno pogardy dla snu martwego splatają posłanie,a kłamstwa mego najpiękniejsze farby zakryły prawdę. Wtedy spuszczam oczy i czuję wicher, co przeze mnie wieje palący, suchy. O, jakże wy straszne jesteście, stróże świata, obłoki! Niech zasnę,niech litościwa ogarnie mnie noc.

dodane na fotoforum:

• Chmury