(2)
misiak3 2010-11-03
W ciszy aboslutnej, gdy świat zamiera w jesienny wieczór,
rodzą się smutki, wspomnienia, wiatr nagarnął ich pełen dzban..
przemoknięty ciężar liści tworzy niesłyszalny szept słów..
właśnie w taki czas mogę dotrzeć do Ciebie wypuszczając myśli me.
lecą one powoli lecz dokłdne, wyraźne..zaadresowane tylko do Ciebie...
Może masz czas, stanąć jak ja na krawędzi ciała i ducha, tak że jeszcze człowiek a jeszcze nie duch..
Może masz czas by odebrać to co pod słowami tymi ukryte jest..
Ukryte są emocje, czyny i pragnienia,
Ukryta jest geneza istnienia.
Wrzaskiem łez uderzam w okolice Twych skroni, czujesz? to nie boli..
Ja tylko ot tak, jak gdyby muśnięciem dłoni...piórkiem opadającym na piaszczystą plażę,
zbliżam się do oddechu ciężkich dni, widząc je w oddali, czując jak tracą ostrość, giną jak statek...na fali.
Poniżam siebie by coś ocalić, by małą część swoją zostawić...i pozwolić jej przetrwać dalej...
Wyobraźnią być może jest ten świat cały, wyobraźnią byłem kiedyś, t...
