....chciałabym

wrócić się na chwilę do czasów gdy byłam małym dziec­kiem.
do te­go bez­tros­kiego życia, gdzie nie mar­twiłam się niczym, stałam pod skle­pem i tu­pałam no­gami, bo chciałam nową za­bawkę, na­wet lu­biłam te mo­men­ty, gdy na­bijałam so­bie gu­zy i biegłam z płaczem do ma­my żeby schro­nić się w jej ciepłe ra­miona, a je­dyne czym się przej­mo­wałam to to, że połamałam no­we kred­ki al­bo ko­leżan­ka po­wie­działa mi, że jes­tem głupia.
gdy wra­cam mo­men­ta­mi do tam­tych lat ro­bi mi się trochę przyk­ro, bo wiem, że to już nig­dy nie wróci, że da­ne nam to jest przeżyć tyl­ko raz a my będąc małymi dzieci nie jes­teśmy świado­mi, że przeżywa­my być może naj­lep­sze chwi­le w naszym życiu, więc i ja pos­ta­ram się żeby kiedyś mo­je dzieci wspo­minały te la­ta tak dob­rze jak ja, bo nic tak nie da­je chęci i siły do życia jak naj­cu­dow­niej spędzo­ne dzieciństwo, które pa­mięta się do końca życia.....:))