Kiedyś chciałam być przez wszystkich lubiana. Życie nauczyło mnie, że to nierealne. Bo musiałabym grać przed niektórymi ludźmi, fałszować ruchy i piosenki, prosto układać rączki, wchodzić niektórym w tyłek, rozdawać komplementy.
Kiedyś chciałam być idealna. Bez żadnej skazy i bez żadnego zadrapania. Dziś wiem, że nie ma takich ludzi, bo każdy nosi rany lub blizny na rękach. Każdy się kiedyś oparzył, a czas pozwala nam wyciągać wnioski.
Kiedyś chciałam mieć wielu przyjaciół. Dziś wiem, że czasem wystarczy mieć jednego. Takiego, który nie opuści w potrzebie. Takiego, który będzie się cieszył z każdego sukcesu.
Kiedyś nie wybrzydzałam, kiedyś brałam od losu. Dziś nie wyobrażam sobie nie mieć własnego zdania, własnej furtki. Żeby wyjść, kiedy boli. Żeby zostać, kiedy łagodnie.
Dziś czuję, jak wszystko się zmieniło. Jak czas pozmieniał twarze, jak pozacierał nierealne. Jak otworzył na inne - na to, co prawdziwe. Jak pokazał, co ważne, a co nieważne :)
Kocham jesień ❤️ Doceniam :)