Dobranoc...

Luty

Stoi chwiejnie roz-
kraczony
między zimą a
wiosną.
To uszczypnie mrozem, skuje
lodem strumyk przed domem.
To znów się rozczuli i
rozpaćka błotnistą mazią
na drodze.
Z Dziadkiem Mrozem
po pijaku
maluje w nocy kwiaty
na szybach, tak
piękne i wymyślne, że
takie mogą wyrosnąć tylko
w jego głowie, a że jest
oszczędny, to nadmiar biało-
-srebrnej farby wylewa
drzewom na liście.
I jak go nie lubić, mimo że
czerwieni nam nosy
i dech zapiera na dworze.
Żyje najkrócej od swych braci
w kalendarzu, więc:
Szczęść nam z nim, Boże!

- Ryszard Mierzejewski