Sarkofag z białego marmuru z Carrary wykonał w 1797 roku rzymski rzeźbiarz Maksymilian Laboureur na zamówienie Stanisława Kostki Potockiego. Do Puław przewiózł go ok. 1800 r. książę Adam Czartoryski, który w owym czasie pełnił rolę ambasadora rosyjskiego przy królu Sardynii. Monument postawiono na cześć Augusta Czartoryskiego i Zofii z Sieniawskich – rodziców ówczesnych właścicieli Puław. Jest on istotnie wzorowany na starożytnym sarkofagu, odsłoniętym w 1782 r., który należał do jednego z przedstawicieli znanego rzymskiego rodu – Luciusa Corneliusa Scypiona, zwanego Barbatus (konsula z ok. 298 r. p.n.e.).