(4)
Tęsknotą bzów i szałem róż
Wionęła noc majowa.
Szeptałem jej o wiośnie dusz
Zaczarowane słowa.
I na modlitwy mojej szmer,
Na tajnych słów zaklęcie
Porwało nas do gwiezdnych sfer
Miłosne wniebowzięcie.
Jak biały ptak po niebie wzdłuż,
Jedna się istność niosła.
Dwa skrzydła były naszych dusz
Promienne, ciche wiosła.
Żeglował ptak po niebie wzwyż,
Gdzie gwiazd się kończy droga,
Gdzie w głuchym śnie,wieczystych cisz.
Już nie ma nic prócz Boga.
I leciał ptak do Bożych bram,
Gdzie wieczność klucze chowa
By dwojga dusz wyśpiewał tam
Zaczarowane słowa.
Dobranoc:)
dodane na fotoforum:
