A po drodze Sobór św. Aleksandra Newskiego

Cerkiew została zbudowana w stylu rosyjsko-bizantyjskim na planie ośmiokąta, z obejściem biegnącym dookoła oraz wyodrębnioną częścią centralną, nad którą na bębnie wznosi się główna kopuła. Jest orientowana, trójdzielna. Położony od zachodu przedsionek został zbudowany na planie kwadratu. Nad nim umieszczono wieżę zwieńczoną cebulastym hełmem. Elewacje obiektu ozdobiono rzędami niewielkich arkad, rytmicznie rozmieszczono półkoliste otwory okienne zdobione niewielkimi kolumienkami, których kapitele ozdobiono motywami floralnymi. Bogata kolorystyka bryły budynku stanowiła, podobnie jak wymienione ornamenty, nawiązanie do tradycji wschodniosłowiańskiego budownictwa sakralnego. Przysadzista wieża zakończona jest dachem i pięcioma wieżyczkami (od strony zachodniej), od środka polichromowana i zdobiona bogatą sztukaterią. W detalach widać wiele z bizantyjskiego przepychu: ornamenty, kapitele, pilastry. W cerkwi umieszczono witrażowe okna. Ikonostas posiada troje drzwi i jest rzeźbiony w drewnie dębowym. Wykonał go Włoch Kamil w Petersburgu. Fundatorem ikonostasu był Izrael Poznański, który opłacił również wzniesienie wokół cerkwi ogrodzenia.

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Łodzi jest jedną z najoryginalniejszych pod względem architektonicznym świątyń prawosławnych zbudowanych w Królestwie Kongresowym