Przebieraniec

Bonifacy siedział sobie nad brzegiem rzeki i wygrzewał się do słońca. Pogoda ku temu była wymarzona, promienie słoneczne odbite od tafli wody potęgowały uczucie ciepła. Było spokojnie i przytulnie, nagrzane suche trawy i wilgotna ziemia wydzielały przyjemny zapach, zapach wczesnej wiosny. Gdy nagle spod wody wynurzył się ogromny smok.
Smoczysko było całe czarne, pokryte mokrymi wyglądającymi jak łuski piórami. Groźnie wyglądający haczykowaty dziób i oczy. Oczy miał turkusowe i hipnotyczny wzrok, jak u bazyliszka. Bonifacy zamarł bez ruchu i tylko w myślach kołatała się jedna, jedyna myśl. By smok Go nie zauważył.
Tymczasem bestia machając skrzydłami zaczęła zbliżać się coraz szybciej i szybciej. Bonifacy stał nadal sparaliżowany strachem i nie mógł nawet ruszyć ręką by zasłonić oczy aby nie patrzeć jak smok dopadnie do niego, nie mógł nawet krzyknąć z przerażenia bo głos uwiązł mu w gardle.
A smok tymczasem wzbił się w powietrze na swych ogromnych skrzydłach i już, już wydawało się że zaatakuje bezbronnego człowieka gdy nagle Bonifacy spostrzegł że to nie smok a kormoran leci ku niemu. Jakaż była radość i zawstydzenie zarazem. Dobrze że nikt nie widział Jego przerażenia bo chyba spalił by się ze wstydu. A kormoran spokojnie nabrał wysokości i odleciał.
Wracając do domu Bonifacy śmiał się sam do siebie i rozmyślał jak to wyobraźnie może czasem spłatać figla i podsunąć taką myśl. Też coś, smok grasujący bezkarnie po "jego" rzece. Co za śmieszna i zarazem fantastyczna myśl.

dodane na fotoforum:

• Ptaki Polski
• Dzikie ptaki