Z morza zbóż, z fal kłosów wynurzyła się sarna. Spojrzała na okolicę i niczym niezapokojona na powrót skryła się w morzu kłosów delikatnie falujacych na ledwo wyczuwalnym porannym letnim wietrzyku, by za moment wynurzyć się znów kilka metrów dalej.