Śmieszka

A gdyby tak mieć skrzydła jak ptak. Poczuć ciepłe powietrze pod skrzydłami. Wznosić się coraz wyżej i wyżej, by wszystkie myśli które krążą po głowie tu na ziemi stały się mniejsze lub całkiem znikły, a zastąpił je zachwyt nad otaczającym nas światem. Zachwyt nad wiatrem szumiącym w skrzydłach, nad promieniami słońca ześlizgującymi się po gładkich piórach, nad zapachem wiosny i spokojem.
Tak właśnie marzył sobie Bonifacy siedząc na niewielkim pniaczku, w promieniach wiosennego słońca obserwując przelatującą nad nim mewę. Uwielbiał obserwować szybujące po niebie ptaki i wyobrażał sobie jak to musi być wspaniale tak szybować. Eh rozmarzył się dziś bardzo i żal mu było wracać do domu bo dzień był piękny po bezchmurnym błękitnym niebie przepływały na swych żaglach-skrzydłach kolejne cudowne ptaki.