(1)
Schronisko na Starych Wierchach
980 m npm
Nowy, aktualnie funkcjonujący budynek schroniska na Starych Wierchach powstał po 29 latach od zakończenia wojny - w 1974 roku. Nie bez znaczenia są zasługi Czesława Trybowskiego oraz Stanisława Miętusa – działaczy PTTK, którzy po wieloletnich zmaganiach administracyjno-prawnych osiągnęli sukces i doprowadzili do powstania obiektu. Jak podaje Edward Moskała: Idea ta [budowy schroniska – przyp. K.C.] doczekała się realizacji dopiero w roku 1971, kiedy PTTK przystąpiło do budowy na Starych Wierchach schronu, według koncepcji KTG ZG PTTK. Później projekt schronu poprawiano jeszcze kilkakrotnie w czasie budowy, dokonywano szeregu przeróbek, ale budynku nie udało się już całkowicie zaadaptować na tak w tym rejonie potrzebne schronisko o pełnym programie usług2. Projekt budynku był autorstwa Zbigniewa Radziewanowskiego, wystrój wnętrz wyszedł spod ręki Bożeny Kępińskiej a wykonawcą , pod nadzorem Adama Jonaka, był Zespół Gospodarki Pomocniczej PTTK z Zakopanego
dodane na fotoforum:
agapal 2010-09-14
Spokojnej nocy
i magicznych snów,które będą spełnieniem Waszych marzeń...:)
Dobranoc
sari42 2010-09-14
o czym tak dumacie dziewczyny?
spider6 2010-09-15
Witam serdecznie i pozdrawiam
Życzę szczęścia i radości,
niech uśmiech na twej buzi
zawsze gości. ...przyjemnego dnia Życzę.;)
kama77 2010-09-15
Pozdrawiam w deszczowy poranek.
beata46 2010-09-15
Ze szczęściem bywa jak z okularami:
szuka się ich, a one "siedzą" na nosie.
Tak blisko.
Pozdrawiam serdecznie i życzę pogodnego dnia!
wiejag 2010-09-15
Witam serdecznie i pozdrawiam Was Kochani bardo cieplutko w ten ponury i smutny dzień.....
Życzę duzo szczęścia i radości w rodzinnym gronie:)
mazurka 2010-09-15
Pozdrawiam i miłego dnia życzę.
rycho2 2010-09-15
Zosiu, przez chwilę rozwazaliśmy czy nie iść na Turbacz, ale było już zbyt późno i nie zdążylibyśmy wrócić tą samą drogą do Rabki, a i dla Asi byłoby to zbyt męczące, choć bardz dzielnie szła, pilnowała aby być przed nami, a tylko w chwilach trudniejszych podejść lub zejś szła obok nas. Po odpoczynku ruszyliśmy więc w drogę powrotną
