Wilno - wakacje 2007

Cerkiew św. Ducha
Cerkiew i monastyr zostały założone na mocy królewskiego przywileju w 1597 r. przez prawosławne bractwo Św. Trójcy. Pierwotna cerkiew była drewniana. W 1638 roku na jej miejscu wzniesiono obecną, barokową świątynię, murowaną, na wzór jezuickiego kościoła św. Kazimierza. W 1749 roku świątynia spłonęła. Obecny wygląd świątynia zawdzięcza przebudowie z lat 1753-1756.
Raczej surowy i dość skromny wygląd zewnętrzny cerkwi wcale nie zapowiada tego co zastaje się wewnątrz.
Świątynia jest prawdziwą perełką baroku. Piękna ornamentyka, stiukowe zdobienia i złocenia czynią to wnętrze niezwykle pięknym i trudno nie zostać pod jego wrażeniem.
Najcenniejszym elementem wyposażenia jest wspaniały późnobarokowy, wielokondygnacyjny, drewniany ikonostas z l. 1753-1756, przypominający formą barokowe ołtarze kościelne. W ikonostasie znajduje się 15 cennych obrazów z XIX w.
W posadzce przed ikonostasem znajdują się schody prowadzące do podziemnej kaplicy, którą wybudowano w 1850 r. W kaplicy tej znajdują się relikwie świętych męczenników Jana, Antoniego i Eustachego. Byli to dworzanie księcia Olgierda, którzy przyjęli wiarę prawosławną. Pomimo tortur nie wyrzekli się prawosławia i w 1347 r. ponieśli męczeńską śmierć.
Ich zmumifikowane ciała spoczywają w przeszklonym sarkofagu. Ciała męczenników są okryte suknem i widać tylko wystające stopy. Widok ten wprawia trochę w zadumę, wywołuje dziwne uczucie i na długo pozostaje w pamięci.

Zdjęcie jest słabej jakości, ale to jedyne jakie udało mi się zrobić, uważam jednak, że wnętrze jet niesamowite i dlatego je umieściłam.