Poznań - wakacje 2008

Fara Poznańska - Kolegiata Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny
Oczarował mnie kościół franciszkanów, ale to co zobaczyłam w farze przeszło moje wszelkie oczekiwania.
Kolegiata parafii farnej pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny jest jednym z najcenniejszych zabytków sztuki baroku w Polsce.
Wystrój kościoła jest niezwykle bogaty. W żadnej polskiej świątyni nie zaprezentowano w tak dużym stopniu ekspresyjnej maniery baroku rzymskiego, nie bez powodu zwanego "barokiem triumfującym".

Trójnawowe wnętrze przytłacza wielkością. Jego długość wynosi 55 m, szerokość 34 m, wysokość nawy głównej 27 m.

Niezwykle piękna jest dekoracja sztukatorska pochodząca z około 1700r., która jest dziełem Jana Blanco.

Po bokach nawy głównej stoi 16 potężnych kolumn, wykonanych ze sztucznego marmuru (nie pełnią one żadnej funkcji podporowej). Nad ich kapitelami znajdują się 2,5 m figury apostołów i czterech Ojców Kościoła, a nad nimi silnie załamujący się gzyms spod którego wychylają się główki aniołków, w otoczeniu wijących się pnączy, akantu, owoców i kwiatów oraz rogów obfitości.

Utrzymana w tym samym stylu dekoracja pokrywa wolne połacie sklepienia i ram malowideł.

Nad oknami loggi i arkadami prowadzącymi do kaplic znajdują się parami putta.

Piękny jest także ołtarz główny wykonany według projektu Pompeo Ferrari . W centralnej części ołtarza znajduje się obraz pędzla Sz. Czechowicza "Wskrzeszenie Piotrowina przez św. Stanisława biskupa". Po jego lewej stronie znajduje się rzeźbiarskie powtórzenie motywu z obrazu, zaś po prawej św. Stanisław Kostka odtrąca siedmiogłową bestię. Całość ograniczają proste kolumny dźwigające falujące belkowanie i unoszące się nad nim alegorie wiary i nadziei (kobiety z krzyżem i kotwicą).