Łagów - wakacje 2008

Zamek Joannitów
Pierwsza zachowana wzmianka na temat drewnianego grodu castrum Lagowe pochodzi z roku 1299 i informuje o przekazaniu go w lenno braciom Albertowi oraz Henrykowi von Klepzig, przy czym obiekt ten znajdować się mógł w miejscu obecnego zamku albo na tzw. Sokolej Górze, usytuowanej nad brzegiem jez. Trześniewskiego (Ciecz). W 1347 obarczony długami magrabia Ludwik oddał w zastaw hus Lagowe zakonowi Joannitów, podpisując 3-letnią umowę dzierżawy. W roku 1350 umowa ta zostaje zamieniona na akt własności z prawem do budowy murowanej warowni.
Organizatorem nowej komturii, obejmującej poza Łagowem miasto Sulęcin i ok. 20 wsi, był Herman von Werberg. Komandoria łagowska była silnie związana politycznie z panami brandenburskimi. W imieniu margrabiów rycerze zakonni nierzadko sprawowali pieczę nad kupcami, konwojując ich na szlaku handlowym z Wielkopolski na ziemie niemieckie, tzw. "szlakiem polskim". Prawdopodobnie natychmiast po zasiedleniu Łagowa lub najpóźniej w latach 70-ych XIV wieku rozpoczęli oni murowanie warownego zamku w pierwotnej formie czworoboku muru z potężnym domem mieszkalnym i kwadratową przysadzistą wieżą.
Zamek w całym okresie funkcjonowania oblegany był tylko jeden raz, do tego nieskutecznie - w toku działań wojny 30-letniej (1618-1648).
Joannici od 100 lat byli już wówczas zakonem ewangelickim, mogli więc wstępować w związki małżeńskie, co groziło rozpadem majątków zakonnych. Pierwszym komturem Łagowa, który ożenił się, był Andreas von Schlieben, zmarły w 1571 roku i pochowany w miejscowym kościele (dziś jego duch straszy na zamku).
Wbrew niepokojom jednak, znajdujący się pod protektoratem świeckiej władzy margrabiego silni gospodarczo i militarnie Maltańczycy stopniowo rozbudowywali obronną rezydencję, wzmocnili również miasto, otaczając je murami obronnymi. Znaczny rozwój miejscowości przyniosły pierwsze lata XVIII wieku, gdy komturem został margrabia Christian Ludwik Hohenzollern (1705-35). Z jego inicjatywy wybudowano kościół.
W roku 1810, za panowania na zamku landgrafa Fryderyka V Hessen-Philippstahl, zakon joannitów w Prusach został na mocy edyktu królewskiego Fryderyka Wilhelma III skasowany, a jego dobra przejęte przez państwo.
Siedem lat później król podarował warownię z posiadłością, obejmującą park, ogród zoologiczny i 6 majątków, swojemu adiutantowi i odtąd aż do końca II wojny światowej znajdowała się ona w rękach prywatnych - ostatnim gospodarzem była tutaj rodzina von Puckler.
Po wojnie zaniedbaną budowlą administrowało Stowarzyszenie Historyków Sztuki, następnie Towarzystwo Muzyczne im. Wieniawskiego, zaś po remoncie 1966-71 - Ośrodek Sportu i Turystyki, który urządził w niej hotel dla turystów dewizowych.