Świnoujście - wakacje 2008

Fort Anioła - Na tarasie widokowym
Fort wybudowano w latach 1854-1858. Swoją potoczną nazwę /niem. Engelsburg/ zawdzięcza podobieństwu do Zamku Anioła w Rzymie, starożytnego mauzoleum cesarza Hadriana i późniejszej siedziby papieskiej. Według pruskiej nomenklatury funkcjonował pod nazwą Werk III, następnie Werk II.
Fort pełnił rolę punktu dowodzenia i obserwacji dla zachodniej części twierdzy, broniąc jednocześnie podejść do Baterii Zachodniej od strony lądu. Rotundowa, trójkondygnacyjna budowla umożliwiała załodze prowadzenie ognia z dział i broni ręcznej w każdym praktycznie kierunku poprzez otwory strzelnicze w ścianach oraz z tarasu i baszty obserwacyjnej. Wewnątrz budowli znajdowała się winda do transportu armat na poszczególne kondygnacje.
Do 1863 r fort otoczono podwójną fosą wodną oraz wałami ziemnymi. Jedyny wjazd do obiektu prowadził przez zwodzony pomost i bramę obronną, wyposażoną w strzelnice działowe i karabinowe. Fort Anioła rozbudowano w latach 1870 – 1880, wkomponowując w jego wewnętrzne obwałowanie system podziemnych schronów na broń i amunicję oraz tzw. remizy artyleryjskie czyli murowane garaże dla dział polowych.
Podczas I wojny światowej do fortu doprowadzona była już sieć elektryczna i łączności oraz kolejka wąskotorowa. Obiekt utracił już jednak walory obronne, pełniąc bardziej rolę pomocniczą dla załogi twierdzy. Podczas II wojny światowej w forcie zainstalowała się służba obserwacyjno-meldunkowa lokalnej obrony przeciwlotniczej. Na baszcie fortu zbudowano betonowy bunkier, mieszczący wewnątrz obsługę i aparaturę stacji radarowej, śledzącej cele powietrzne. Całą budowlę wyposażono w hermetyczne drzwi pancerne i okiennice W maju 1945 r załoga ewakuowana została okrętem na zachód.
Po wojnie fort zajęli Rosjanie, organizując tu początkowo punkt obserwacji przeciwlotniczej, a później stanowisko obserwacji i wykrywania skażeń chemicznych i promieniotwórczych. Sowiecka załoga kwaterowała tutaj aż do grudnia 1992.