w ubiegły piątek w ogródku..

a dziś....
Czekam na słońce...
.
ołowiane niebo przygniata szarością
ciężarem pada na serca dno
drzewa w zadumie kołyszą się
w takt wyznaczony przez wiatr
.
rozpłakane niebo zmywa z ziemi brud
gdyby tak jeszcze z ludzkich dusz
a krople deszczu szemrzą znów
monotonną nostalgii melodię
.
Czekam na słońce...

Krystyna Kermel..