"Inna jest mgła jesienią, inna wiosną. Majowe, kwietniowe, te mgiełki, które błękitnieją, drgają nad zarosionymi łąkami, nad rzeką błękitną, z kropelek migocących są utkane, z rześkości (...). Natomiast jesienią, kiedy dopiero zaczynają dogasać ludzie, ich miłości i marzenia, dogasać z krótkiego dnia na dzień, mgły są szare, nie chcą się podnieść znad ziemi, na gorsze przytłaczają, i w tych mgłach zamazuje się cały świat krzywych uliczek, drzewa, domy, ludzie i ich daremne dążenia".
Marek Hłasko "Wilk"