Na przełęczy przysiadł wrzesień
Śmieje się ukradkiem
Skrzydłem kruka włosy czesze
Rozczochranym wiatrom
Buczynie jej wargi sine
Maluje czerwienią
I korale jarzębinie w bańki cerkwi leje

Do gór, do beskidzkich gór
Zawracamy kroki
Przez równin zielony mur
Dolin rzecznych krocie

Do gór, do beskidzkich gór
Zawracamy oczy
By dojrzeć w buczyny pniach
Madonn twarze złote

Mgły strącając po dolinach
Jesień wozem jedzie
Znarowione konie spina
Worek chleba wiezie
I naszym wołaniem
Zmęczona odchodzi
Tylko echo wyprowadza
Na rozstajne drogi
Wierzbicki