Katedra Świętej Eulalii jest jednym z najcenniejszych przykładów sztuki gotyckiej w Barcelonie oraz jest siedzibą archidiecezji barcelońskiej i arcybiskupa Barcelony. Świątynia była budowana w kilku etapach między XIII, a XV wiekiem zastępując na tym miejscu świątynię wybudowaną przez Rzymian. Część reprezentacyjna budowli, fasada zachodnia, zostało dobudowana w XIX wieku.
Katedra jest poświęcona św. Eulalii, drugiej patronce miasta, która według opisów historycznych zginęła podczas ostatnich prześladowań chrześcijan w Barcelonie w wieku 13 lat. W ówczesnych czasach miastem rządzili Dioklecjan i Maksyian. Legenda głosi, że zanim Eulalia miała być stracona była bita, torturowana natomiast tuż przed egzekucją została obnażona publicznie, ale w tym momencie spadł śnieg, który zasłonił jej nagość tym samym oszczędzając jej skromność. Święta jest pochowana w bogato zdobionym, alabastrowym grobowcu pod ołtarzem głównym w Katedrze. Pochówek świętej Eulalii został wykonany przez ucznia Giovanniego Pisano.