PA DO WIECZORKA.;)

Trudno jest szlochać,
kiedy brakuje już łez,
ciężko zdobyć się na uśmiech,
gdy ludzie brutalnie go odbierają.
Jak robić coś dobrego,
skoro nikt tego nie docenia,
jak kochać,
gdy inni to odrzucają?
Nie będziemy żyli wiecznie,
choć tak często rozmawiamy o wieczności.
Wszystko wokół jest ulotne
i kruche jak laleczka z porcelany…
Potrzebny nam ktoś,
kto pomoże godnie przejść przez życie.
Ktoś kto będzie kojącą melodią,
nie tylko pustym brzmieniem.
Przyjaciel…
To on daje nadzieje,
odrzuca cierpienie,
śle szczery uśmiech,
wśród ponurej szarości dnia.
Żyć bez przyjaźni to jak
oddychać bez powietrza…