Są wśród nas ludzie-kwiaty:
Bardzo delikatni, wrażliwi na każdy
nawet najlżejszy podmuch wiatru życia,
czułe struny ich zmysłów ronią łzę zawsze, gdy się wzruszą.
Ich serca spowite dobrocią,
otwarte na każdą najmniejszą nawet krzywdę,
cierpią gdy widzą, że nie są w stanie udzielić pomocy.
Ludzie-kwiaty: wolą sami znosić niedolę,
aniżeli mieliby komuś innemu zaszkodzić.
Ich miłość, jak aksamitne płatki, czuła i delikatna,
żeby więcej takich ludzi-kwiatów mogło się narodzić.
Najlepsza część życia ludzkiego to małe,
bezimienne i zapomniane akty dobroci i miłości..
dodane na fotoforum: