Moje wędrowanie - Białoruś wrzesień 2019r.
Cerkiew prawosławna pod wezwaniem Świętych Borysa i Gleba na Kołoży
Zbudowana w połowie XII wieku na wysokim brzegu Niemna, odnawiana na początku XVI wieku (przez Bogdana Bogutowicza) i w XVII wieku. W XVII wieku zamieniona na unicką, założono przy niej klasztor bazylianów. Od 1839 roku prawosławna. W 1853 roku, w wyniku osunięcia się ziemi zawaliła się niemal połowa świątyni. Konserwowana w latach 1910, 1935, 1970 i 1985-87. Zawalone ściany i dach zastąpiono drewnianymi. Po II wojnie światowej świątynia była nieczynna, w jej wnętrzu urządzono muzeum. W latach 90 XX wieku została przekazana prawosławnym.

Zachowały się dwie oryginalne ściany cerkwi oraz dwie apsydy i fragment trzeciej, a także dwa okrągłe filary wewnątrz świątyni. Na ścianach zewnętrznych znajdują się ozdoby w postaci krzyży ułożonych z glazurowanych płytek. Wewnątrz zwracają przede wszystkim uwagę oryginalne garnki akustyczne umieszczone w ścianach, tak zwane głośniki. Obok cerkwi znajdują się fundamenty budynków klasztoru bazylianów z XVII-XVIII wieku.