przy ulicy dworcowej

Rynek obok nas

Gdybyś dziś mogła ze mną być, poszlibyśmy tam, gdzie lubimy
Chciałbym powoli z tobą iść, powiedzieć : siądź, tu posiedzimy.

Obok nas ludzie wokół, w krąg, a cały Rynek w latarń światłach.
Ciepło twych delikatnych rąk, jak chwila nowa, nie ostatnia.

Siedzisz i patrzysz, śmiejesz się, a ja się dziwić tylko muszę.
Zdziwieniem mym zrozumieć chcę, skąd jest ten urok pod Ratuszem.

Słyszę rozmowy, śmiech i gwar, i roześmiane widzę twarze
Niech trwa wieczoru miły czar i latarń cienie, zwiewne straże.

Już wkrótce miasto pójdzie spać, tramwaj skręcając, nie zazgrzyta
A Tobie dokądś uciekł sen, nadchodzi brzask, niedługo świta.

Prześpij poranek cały dziś, z domu wyjdziemy przed południem
Spacerem w ulic miejską sieć przez gwar i tłok iść coraz trudniej

Ciebie wstrzymuje wystaw blichtr, mnie nużą gmachy, kamienice
Wyjedźmy z miasta, póki dzień, opuśćmy zbyt głośne ulice.

Pojedźmy tam, gdzie kwiaty łąk i lasu słychać szum nad wodą
Tam, gdzie jaśniejszy słońca blask natura pięknem i urodą.

Łagodny zefir, ciepły wiatr niech włosy twe, długie, rozwiewa
Otwórz swe oczy, śmiej się w głos i słuchaj o czym szumią drzewa.

Zanim wrócimy przyjdzie zmrok, ciemność rozświetlą znów latarnie
Potem otworzysz okno i miasto spojrzeniem swym ogarniesz

Dobranoc powiesz wszystkim tym którzy już wpadli w snu złudzenia
I sama także pójdziesz spać nim noc się zacznie w świt odmieniać

Jutro znów wstanie zwykły dzień, te same trudy i obawy
Wieczorem w Rynku latarń krąg, winiarnia, relaks, gwar zabawy ...

Nie musiał bym do nikąd iść, gdybyś tu była przy mnie, blisko
i gdybyś mogła dzisiaj przyjść i zostać ze mną. To już wszystko.

Czartoryski Alexander