Nigdy więcej !

Wielogatunkowych łączek na parapecie i hodowli ciem.
Wiatr przewracał, wymyślne konstrukcje oporowe pomagały na tyle, że doniczki nie lądowały na podłodze, ale wysokie badyle ślazu plątały się z sobą, ziemia wysypywała. Całe towarzystwo ciągnęło wodę, jak szalone - obfite podlewanie 2 razy dziennie konieczne. Osłanianie przed słońcem również, inaczej mdlały. Jednym słowem mnóstwo przy nich pracy. Korzyść? No, ładnie wyglądało okno , z obu stron i zapylacze przylatywały.
Liszkom się nie powiodło. Jedna zdołała się przeobrazić, ale owad był malutki, nie ruszał się, więc osądziłam, że ostatniemu wysiłkowi nie sprostał. To było w dzień. Wieczorem, dotknięty, ożył, usiadł mi na kciuku i trząsł się z lekko rozpostartymi skrzydłami. Nie mogłam zrobić zdjęcia, bo właśnie kciukiem uruchamiam smartfon. Zanim zrobiłam to kodem ona się ostatecznie pozbierała i odfrunęła wysoko na ścianę. Oczywiście błyszczka jarzynówka. Dobę później fruwała po pokoju. Może nie ona zresztą, zaginęła nad meblem i już się nie ujawniła. Była jakaś większa.
Z pozostałych kokonów jeden był raczej pusty, ale w drugim tkwiły gąsienicowe zwłoki, zbrązowiałe.
Zeszłorocznej samorządnej gąsienicy na żywej bazylii znacznie lepiej poszło.
Czyli lepiej eksperymentów zaprzestać.