LIPA

„Wystarczy wyobrazić ją sobie skąpaną w słońcu lipcowego południa, wonną, złotą od kwiatów i brzęczących pszczół, a czuje się w sercu płynący, ciepły miód.
W prawiekach, kiedy miejscem praktyk religijnych były święte gaje, poprzedniki budowanych świątyń, a później, gdy w tych gajach postawiono gontyny, lipa uchodziła za najulubieńsze drzewo tajemniczych bóstw. Przez nią bóstwa te objawiały swoją dobroć, łagodność, głęboki spokój i słodką szczodrość…
…W słowiańskich zwyczajach pogrzebowych była lipa drzewem trumiennym. Prawdopodobnie dlatego, że jej miękkie kłody dawały się łatwo wyżłobić. A gdy do tego doszły właściwości magiczne „miłosiernego drzewa”, powstało wierzenie, iż lipowe trumny zapewniają spokojny, błogi sen wieczny wszystkim pochowanym w nich nieboszczykom. Później lipowe trumny dawano tylko ludziom młodym, niewyżytym, którzy mogliby dochodzić swoich praw do radości wśród żywych…
…Drewno lipowe… w rękach prawdziwych artystów jest podatne, uległe ich zręcznym palcom, natchnionym oczom. Nieprzypadkowo genialny Wit Stwosz,,, kiedy już wykołysał w duszy wizję Ołtarza Mariackiego, zdecydował się na wyrzeźbienie swego dzieła w drzewie lipowym, z którego wyczarował nawet nieuchwytny wiatr. W wierszu K.I. Gałczyńskiego mówi: „Dłutkiem w słoje lipowe i w mig: z kawałka drąga profesorowi głowę, miłującym gołąbka”. – „A tu widzisz? Tu Maria i Jan, i gwiazdki małe, a te szaty wiatr targa, bo wiatr też wystrugałem”…
…Medycynie znachorskiej służyła lipa swym kwieciem, podobnie jak dzisiaj służy nam. Wywar, najlepszy ze świeżych kwiatów, a nieco gorszy z suszonych, podawano do picia chorym na „gorącość”, na „drygawicę”, jako środek napotny i uśmierzający kurcze, zewnętrznie zaś stosowano w okładach na „krostawą płeć”. Liśćmi lipy karmiono kotne kozy i owce, gdy czuły się uciemiężone swoim stanem…
… Jeżeli zaś miewał ktoś diabelskie nagabywania, jeżeli zły duch opętał go i „pchnął do szaleńczych furyj”, tak że nawet ciemiężyca ugotowana w mleku, łagodząca pomieszanie zmysłów, nic nie pomogła – darto z młodych lipek łyko i wiązano nim chorego. Z pomyślnym rzekomo skutkiem. „Rzadko zdarzało się, by furyjat, diabelską siłą mocen, zerwał takowe powrósła, chyba że były ladajako związane”. Nic dziwnego – we Francji liny dla statków wodnych kręcono z lipowego łyka…
…Terminy zakwitania lipy drobnolistnej w poszczególnych miejscowościach wskazują drogę nadciągania lata…”

„Gawędy o drzewach” – Maria Ziółkowska

https://www.youtube.com/watch?v=3KfQ46P7o9M

kazwil 2010-03-18

Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!

Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,

Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie

Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie.

Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają,

Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają.

Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły

Biorą miód, który potym szlachci pańskie stoły.

A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie,

Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie.

Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie

Jako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie.

J.Kochanowski

wie47 2010-03-18

pieknie pokazane opisane ...ucze sie kobieto przy tobie czytam od deski do deski ...hehe....a tobie dziekuję za kom:)...i zycze miłego wieczora a jutro dobrego piątku ...ciepłego i wiosennego:):)...pozdrawiam:)

ewka45 2010-03-18

koleżanka Aga jakąś
nam tu lipę wstawia
a Ewka za to piękno
serdecznie pozdrawia

ma1ma 2010-03-18

O lipie wiele się dowiedziałam,
zdrowie można podratować,
oraz rzeźbę stworzyć,
ma mnóstwo możliwości zastosowania
i pięknie kwitnie więc jest też do podziwiania....:)))

marth 2010-03-18

Nie lipna ta Lipa, choć do Lipca jeszcze czas.
Zdrowym kwieciem, Aguś, skutecznie leczysz nas! :)

joacha 2010-03-18

generalnie...lipę uwielbiam...jak ktoś lubi - niech podtekstów szuka:)
Aga - książki nie wygramy:((ale przeżyjemy;)

refcio 2010-03-18

... ale lipa ...!!!!!!:)))))

danka 2010-03-18

Pod lipą
Gdym usiadła u skraju drogi
pod lipą pachnącą tak swojsko,
aromat miodowy i błogi
me płuca wypełnił kojąco.

Pod powiek przymknięte ekrany
napływać poczęły wspomnienia,
gdym dzieckiem w spodenki ubranym
wśród lip szukała chłodu i cienia.

Gdym ufnym spojrzeniem dziecięcia
świat widziała w barwach różowych
i tyle w mym sercu szczęścia,
i tyle doznań wciąż nowych.

Tu pszczoła w owadzim trudzie
wśród kwiatów lipy się krząta,
tam kos prym wiedzie w chórze
pragnąc prześcignąć skowronka.

Świerszcze stroją swe skrzypce
wśród traw ścielących się gęsto
a w małej, maleńkiej mrówce
tak wielkie drzemie dziś męstwo.

Dziękuję lipo kwitnąca
za wspomnień wdzięczne miraże,
za powrót małego brzdąca
i dawnych dziecięcych marzeń.

Pozdrawiam cieplutko i serdecznie Aguś:)

danka 2010-03-18

:)

konik0 2010-03-18

Witaj Agnieszko .......nie wiem dlaczego ale lipa zawsze kojarzy mi się ze spokojem w kolorze żółto zielonym i Kochanowskim .........wygrzebane z archiwum ....uspakajające zdjęcie .....
pzdr kucyk

ewabed 2010-03-18

..Tyle Piękna...Łagodności...Mocy..i Mądrości...w tym Obrazie...w słów Przekazie....że Staję się z Lipą Jednym...Czując jej Słodki Przepływ Życia...w Sobie....!!!!
Pachnę Słońcem...Miodem i Szeptaniem Wiatru...!!!
I tym Wszystkim Płynę do Ciebie Bukietem Piękna na Dobranoc..
.Dziękuję Ci za Piękno jakim Jesteś....!!!Dobranoc:)

mysz44 2010-03-19

lipa najlepsza, jak się kicha!
tak mawiała babcia moja
mama moja, mawiam ja...
i chociaż młodzież teraz nie słucha (się)
moze coś z tej mowy wyniknie...
lipa najlepsza na kichanie!
i niech powstanie ten,
kto nie próbował jej
naparu, odwaru, dla kataru...
a miód lipowy - to najlepszy lek gardłowy!

jovita 2010-03-19

Też wrzuciłam kwiat lipy.

natas38 2010-03-19

Nim przyjdzie wiosna,
nim miną mrozy,
w ciszy kolebce-
nade mną sosna ...
nade mną brzoza
witkami szepce.
Szepce i śpiewa
niby skrzypcowa
melodia cicha
melodia nowa
której nie słychać,
która dojrzewa
CZ. Niemen